Introdans & Krisztina de Châtel

Hier kijkt elke dansliefhebber naar uit: de monumentale dansvoorstelling ‘Typhoon’ (1986) van Krisztina de Châtel, de koningin van de minimalistische dans, wordt hernomen. Ze werkte voor deze choreografie samen met beeldend kunstenaar Peter Vermeulen. Die kwam met drie windmachines, die in kracht kunnen variëren van een lichte bries tot een flinke storm. In een windstille proloog bereiden de dansers van Introdans zich voor op wat komen gaat, begeleid door de pianoklanken van Simeon ten Holts ‘Canto Ostinato’. Ze hangen uit het lood alsof ze tegen de wind leunen. Hun armen klieven door de lucht. Ze zijn klaar voor de strijd. Dan overstemt het aanzwellend geraas van de windmachines de zachte pianoklanken: de dansers zuigen de longen vol en gaan het gevecht aan met de (onzichtbare) materie, die zij al dansend tastbaar maken. De choreografische ordeningsdrang van De Châtel wordt in deze voorstelling als het ware in een vliegende storm beproefd.

Recensies

‘Zonder dat een pas werd veranderd, is het puur formele, consequent uitgewerkte en opgebouwde concept door de actualiteit een hartenkreet geworden. De Chatels Typhoon heeft na 38 jaar alleen maar aan kracht gewonnen. (..) Introdans voert de reprise uitstekend uit.’ - NRC ★★★★★

'Choreografe Krisztina de Chatel laat haar dansers keer op keer dansen met de elementen. Haar minimalistische dansvoorstelling Typhoon stamt uit 1986 maar is in het huidige (politieke) klimaat plots weer even relevant als toen.’(...) ‘De Chatel, inmiddels de 80 gepasseerd, behoort tot de toonaangevende choreografen in ons land. Keer op keer heeft ze de mens met de elementen laten dansen. Het is mooi en zeer terecht dat Introdans haar werk in het repertoire opneemt, zodat het niet vergeten wordt.’ - Het Parool

‘Spanning, sierlijke patronen, harmonie: in ‘Typhoon’ laten de dansers zich niet omverblazen.’ (...) ‘Deze minimalistische choreografie uit 1986 toont meesterlijk dat we ons weliswaar schrap kunnen zetten tegen de wind, maar er hoe dan ook machteloos tegen blijven.' - de Volkskrant ★★★★

De choreografie van Krisztina de Châtel speelt een prachtig spel met de huppelende en lyrische minimal music van Simeon ten Holt. (...) De schoonheid van die ene frase en de variaties erop zorgen samen met de slow motion en de voor de huidige tijd uiterst geleidelijke (zeg maar: prachtig trage) opbouw voor een wonderlijke kalmte. - Theaterkrant Keuze van de Criticus

www.introdans.nl

inclusief (pauze)drankje